Skip to content

Papa Mark blogt

Mark, verhuisde met zijn vrouw en twee dochters van Rotterdam naar Friesland en blogt hier over

  • Home
  • Afrekenen
  • Ansichtkaarten bestellen
  • Mijn account
  • Over papa Mark
  • Winkelmand

Doezum

Enige resultaat

  • Ansichtkaart Doezum

    €0.75     In winkelmand

Categorieën

  • Eten
  • Friesland
  • Groningen
  • Knutselen
  • Leven met dochters
  • Persoonlijk
  • Uitjes
  • Vakantie

Onze Instagram

Instagram post 2183436171082136243_41185075 Kijk paps, ik heb een wiebeltand. Ik kijk in mijn dochters mond, plaats een inspecterende wijsvinger en constateer inderdaad een wiebelende snijtand. Langzaam dringt het besef tot mij door dat mijn dochter in hard tempo groter word. Was ze eerst nog een heerlijke baby, voor mij staat nu een 5 jarig dametje met een sterke eigen wil, en ja…een wiebeltand. Daar de wiebel nog niet ernstig genoeg is, volsta ik voorlopig met een tupperware bakje extra in de schooltas. Mocht hij er onderweg uitvallen….als voorzorg. Zelf hoop ik de wiebeltanden voorlopig uit te stellen.. Is het bij mijn kinderen een teken van het steeds meer toe groeien naar volwassenheid, bij mij is het het begin van het einde. Met een kunstklapper richting de kist schuifelen achter een looprekje. brrrr….. Meer lezen? Link in bio of www.papaplantjes.nl
Instagram post 2180524714698877695_41185075 Je kunt niet meer gewoon zijn, onderweg naar het tien minuten gesprek Ik schrijf een middag de afgelopen week. Een week eerder zijn we uitgenodigd voor een tien minuten gesprek. In de verder wat troosteloze gang van het tijdelijke gebouw waar in de school van onze kinderen zich bevind staan twee eenzame klapstoeltjes. Een gele en een blauwe. Het lokaal is dicht, ik zie een ouder wat gebaren naar de juf, het lijkt een intensief gesprek. Samen met mijn vrouw ga ik op de stoeltjes zitten. Ik denk eens terug aan de hitserie ‘luizenmoeders’ , je hebt niet 9 , niet 11, nee, je hebt 10 minuten om jezelf op de hoogte te stellen van het vorderen van je zoon of dochter. Daarbij komen veel platitudes voorbij: van “Laat de ouders maar glanzen” en “Probeer in hun hoofd te komen” tot: “Door stilte te laten ontstaan, kom je veel te weten.” Het eerste gesprek verloopt conform de verwachting. Aan de hand van een powerpoint rapportje krijgen we wat vorderingen voorgeschoteld , en worden we gecomplimenteerd met onze dochter. Bij de klas van mijn oudste dochter, als ik net wat afdwaal tijdens het bestuderen van allerhande kindertekeningen op de gang, worden we binnen geroepen. Het is een vlot gesprek waar in een ding mij opvalt. Woordjes lezen gaat op tijd. Sommetjes gaan op tijd. Laten we het zo zeggen, ik vermoed dat ongecontroleerd plassen er niet bij is. Overal wordt de klok bij gehaald. Middelmatigheid wordt onmiddellijk afgestraft. Meer lezen ? Link in bio of www.papaplantjes.nl #tienminutengesprek
Instagram post 2179175319919279756_41185075 Bij onze schuin overburen staat al een paar maanden een mannetje naar binnen te kijken. Dat vonden wij met dit koude weer zo zielig. @mamagriet heeft een sjaaltje voor hem gehaakt. Nu maar afwachten of de buren bij thuiskomst het ook mooi vinden. #doezum #groningen #onejokeaday
Instagram post 2178461368537510813_41185075 Iets met mijlpalen en harde stukjes Ik schrijf gisteravond. Als ik mijn oudste dochter naar bed breng, kijkt tot mijn verbazing, mijn jongste dochter mij met grote ogen aan vanuit het onderste bed van het stapelbed. Rode wangen, een zielig gezicht. Ik vermoed wat van een opkomend griepje. Na een kort gesprekje zijn we er beiden uit dat er nu geen reden is voor alarmfase een en besluit ze te gaan slapen. Vanuit mijn hoekje op de bank hoor ik een kleine anderhalf uur later een huil geluid mijn oor binnendringen. Ik spring op en spoed mij naar de slaapkamer. Mijn jongste dochter zit huilend overeind. Rode armen, benen, en ernstig kleuterverdriet. Papa….ik voel me zo koud. Ik til het arme schaapje uit bed en til haar naar de woonkamer. Als ze net op mijn knie zit, en nu komen we op het punt dat iedere ouder herkent, Blabs, met een grote golf volgt er een geel / bruine substantie van vocht, stukjes en andere niet definieerbare items. Over mij heen. Na de eerste golf wil je in paniek iets hebben om de ongetwijfeld tweede golf op te vangen. Meer lezen? Link in bio of www.papaplantjes.nl
Instagram post 2176913480309206897_41185075 Het was gisterochtend, ik had net na het stofzuigen en dweilen mijzelf getrakteerd op een heerlijk bakje koffie. Ik scroll wat door mijn facebook tijdlijn en stuit op een evenement. 100 kilometer per uur rijden in zijn 3. Dit uiteraard om zoveel mogelijk vervuiling te veroorzaken, teneinde de regering onder druk te zetten, zodat we met zijn allen weer 130 kilometer per uur mogen rijden. Ik weet nog dat ik als kleine jongen achter in de eend van mijn ouders naar mijn opa en oma in Landsmeer hobbelde. Een eend is geen snelheidsmonster, en wetende dat de 120 kilometer per uur pas in 1988 werd ingevoerd, reden wij dus altijd 100 kilometer per uur. Moet ik er bij zeggen, waar mogelijk. Ik wist niet beter. Ik weet niet of een eend 130 kilometer per uur kan rijden, maar prettig lijkt het mij niet. Zelf weet ik nog dat zo’n zeven jaar geleden pakweg de 130 kilometer per uur werd ingevoerd. Zo kun je zien hoe snel zaken wennen. Zo lang is het eigenlijk nog niet eens. Ik geef toe dat ik graag mijn rechtervoet gebruik, en altijd net wat harder rijd als toegestaan. Hard rijden is nu eenmaal leuk. Meer lezen? Link in bio of www.papaplantjes.nl
Instagram post 2176249768166407098_41185075 Elke ochtend na dat ik mijn kinderen op school aflever rijd ik terug door de hoofdstraat van Kollum. Niet dat ik deze kant op moet om naar huis te komen. Ik rijd er langs omdat het kan. De aandoenlijke naar oude luister opgeknapte dorpsstraat ligt er deze ochtend verlaten bij. Ik zie een lokale winkelier in de weer met een vlaggenstok. De dagelijkse aanbieding op het bord van het lokale cafe prijkt als elke ochtend ‘stokbroden’. Schijnbaar is alle andere aanvoer gestopt en moet men van de stokbroden af. In de anders zo lege winkelstraat prijkt sinds gisteren echter nog iets anders. Feestverlichting, sierlijke lampjes, ingetogen in allerhande feestelijke vormen zijn aan de lantaarnpalen bevestigd. Gezelligheid op de vroege ochtend. Van lampjes word ik altijd vrolijk. Ze voegen iets toe aan de anders zo grauwe ochtend in deze tijd van het jaar. Het feestdagen gevoel begint te knagen. Sinterklaas, kerst, oud en nieuw, ik kan er geen genoeg van krijgen. Na het zien van het Sinterklaas journaal gisteravond maakte ik mij nog een klein moment druk of de oeroude stoomboot wellicht door de zich in het land aanwakkerende stikstof problematiek niet meer mocht aanmeren. Gelukkig heeft de Sint dit jaar een stuk schonere kolentrein genomen om zodoende toch nog aan te kunnen komen in ons zo verdeelde land. Meer lezen? Link in bio of www.papaplantjes.nl
Instagram post 2176175682950091388_41185075 Samen met mijn twee dochters plant ik mij op een bankje, vandaag zijn de meiden mee, het onderwijzend personeel staakt. Het gemeentehuis van Grootegast. Omdat het wel druk zou zijn ben ik dit keer op tijd met het verlengen van mijn rijbewijs. Een maand van te voren. Ben ik normaal nogal van de ‘makkelijk’ en op zijn bonnefooi, deze keer heb ik keurig een online afspraak gemaakt. Mijn afspraak loopt van kwart over negen tot tien voor half tien. Achter de klantenservicebalie staat een man wat naar een scherm te staren. Het is vijf over negen, ik ben ruim op tijd. Om ons heen is het stil, de complete ontvangsthal is op een postbode na compleet leeg. Naast ons een tafel met keurig gerangschikte folders over allerhande lokale activiteiten. Terwijl mijn dochters hun zakken vullen met gratis ansichtkaarten en ik dit in enigszins goede banen probeer te sturen, word ik omgeroepen. Bent u de afspraak van kwart over negen? (Alsof er nog een horde mensen in de lege hal zit te wachten tot het kwart na negen is.!?) Ik knik bevestigend en spoed mij richting de balie.  meer lezen? Link in bio of www.papaplantjes.nl
Instagram post 2165468956647124054_41185075 Bloedprikkende nepzusters gaan langs de deuren. Stiekem kijk ik in de avond tussen de gordijnen naar buiten, is er ergens hier een verkleed spookje? Ergens een eng masker? Stiekem heb ik de neiging om wat rode heliumbalonnen aan de put tegenover ons huis te knopen en dan een avondje mensen kijken. Nee, niks halloween, keiharde realiteit. In het dorpje waar onze tijdelijke woning staat is weinig halloween activiteit te bespeuren. Op dit moment is het dorp gevuld met Nederlandse vlaggen op zijn kop. Meer lezen? Link in bio of www.papaplantjes.nl
Instagram post 2159618924576360610_41185075 Van uit mijn stoel aan de eetkamertafel kijk ik naar buiten. Het is herfstvakantie, en de omgeving om onze bungalow heen doet troosteloos aan. Regen en storm maken zich meester van ons groene stukje gras voor de bungalow. In een poging obesitas te kweken bij de aanwezige buurtvogels hebben mijn dochters en ik een werelds langste pindaketting gemaakt, althans volgens mijn jongste dochter was dit de langste ketting ooit. We hebben het niet gegoogeld, maar wij vinden hem erg lang. Alsof dit nog niet genoeg was hebben we het geheel opgeleukt met wat pinda en vetbollen , en last but not least een pindatorentje. Volgens mijn jongste dochter makkelijk voor de vogels die de pinda’s aan de ketting niet open krijgen. Zij krijgt ze immers ook niet open, dus aan een ieder is gedacht. Verder lezen? Link in bio of www.papaplantjes.nl
Instagram post 2155842584689663559_41185075 Oktober woonmaand en keukeninspiratie Zoals de mensen die ons langer volgen wellicht weten. Op dit moment wonen we in een tijdelijke woning. Ons interieur is nu een mengeling van wat er stond, en wat we hebben uitgepakt omdat het er niet stond. Trendy hip wonen kun je het voor nu even niet noemen. Maar er gloort hoop aan de horizon. De bouw van ons nieuwe huis gaat voorspoedig en met geluk kunnen we eind januari de sleutel verwachten. Het plaatje boven aan dit stukje toont ons nieuwe huis, een hoop beton, modder en mannen met helmen. Tijd genoeg om dus wat na te denken over ons nieuwe interieur. Meer lezen? Link in bio of www.papaplantjes.nl
Instagram post 2155094541946255128_41185075 Last van aanstelleritis Ik kijk eens naar mijn arm. In de knik van mijn arm prijkt een gaasje met twee grote stukken wit plakband. Onder dit gaasje zit een piepklein gaatje. Laat me even toelichten. We schrijven vrijdag, ik ben in het Erasmus MC te Rotterdam. Routinecontrole, de hele mikmak, ogen, hart, bloeddruk. Ik slik medicatie en om te voorkomen dat mijn lichaam gek gaat doen, word ik eens in de zoveel tijd doorgelicht. Voor de zekerheid had mijn vrouw bij de internist geïnformeerd. Er moet toch ook bloed geprikt worden? Ik had het graag stil willen houden. Nu zul je zeggen, er zijn veel ergere dingen als een beetje bloedprikken. En daar heb je groot gelijk in. Maar van kleins af aan, hoeft er nog geen borduurnaald in de buurt te komen of ik ga rennen. De internist, kijkt mijn vrouw aan en antwoord stellig. Ja, er moet ook nog even bloed geprikt worden, goed dat u het zegt. Alles lezen? Www.papaplantjes.nl of link in bio
Instagram post 2151627799979197499_41185075 Kijk ze daar nu staan. Elke ochtend weer rijden we tussen de weilanden door op weg naar school. In het vroege schemerlicht, nu de seizoenen zijn tol eisen, liggen in de ochtend de meeste schapen nog plat in het veld. Discussie op de achterbank van onze volvo. “Papa, kijk al die schapen slapen nog, waarom slapen ze niet binnen?”. Tja, schapen kunnen tegen het slechte weer, die hoeven niet naar binnen. Diep van binnen denk ik dat schapen gewoonweg te dom zijn om naar binnen te gaan. Neem nu geiten, een stuk slimmer. Kippen, slimmer. Schapen….tja….regen, sneeuw, zon, altijd blijven ze staan waar ze staan Meer lezen? Link in bio of www.papaplantjes.nl
Instagram post 2150792095585377512_41185075 Voor onze deur loopt een asfaltweg. Dagelijks is het een komen en gaan van forenzenverkeer. Tractoren wisselen het enigszins saaie beeld af. Niet boers als ik ben, schijnt er logica in te zitten. De ene keer is het mais, dan weer stro, suikerbieten. Lege tractoren heen, volle tractoren terug. Soms is er paniek, althans, zo komt het op mij over. Ineens zijn er heel veel tractoren, er is overal modder, en tot laat in de avond rijden er tractoren voorbij. Alle boeren hebben naar ik vrees een geheime code, en beginnen zonder aankondiging allemaal tegelijk te rijden. In het dorp is al jaren discussie over een fietspad naast de asfaltweg. En nu gaat het er komen. Ineens stonden er mannen met grote machines, met borden en verkeersregelaars. Meer lezen? Link in bio of www.papaplantjes.nl
Instagram post 2150045565619210060_41185075 Sinds we verhuisd zijn, is er iets nieuws ontstaan voor onze kinderen. Was in onze oude huis de ruimte om buiten te spelen beperkt tot onze achtertuin. Om ons tijdelijke huis heen is genoeg speelruimte om lekker buiten te spelen. Speelden wij vroeger altijd buiten, althans, zo voelt het. Zo moeilijk zijn onze kinderen naar buiten te krijgen. “Papa…jij moet mee buiten spelen”,”Wat moet ik dan buiten doen?” , zijn veel gehoorde vragen Rest lezen? Link in bio of www.papaplantjes.nl
Instagram post 2148103473238104389_41185075 Zomaar in een tuin aan de overkant.
Instagram post 2144983751675948664_41185075 'Blonnie' is in frankrijk. Ja…je ziet het. Althans, laat me even uitleggen wat je ziet. Dit is een tekening van mijn jongste dochter. Samen met een berg andere tekeningen van ‘blonnie’ , prijkt hij in de gang van de school. ‘Blonnie’ beleefd werkelijk ontzettend veel avonturen. ‘Blonnie’ was overal. Blonnie is dus een Ballon. De ballon is door een andere leerling mee naar school genomen. B is namelijk de nieuwst aangeleerde letter. Voor het gemak is de ballon nu omgedoopt in ‘Blonnie’ , en hij is op reis. Reizen is deze keer het thema. Dat ‘Blonnie’ in Frankrijk is, snap ik. Ik was er van de zomer ook, en het was er heerlijk. Naast mij staat een moeder. Waarom Blonnie? Had het niet gewoon ‘Ballon’ gaat op reis moeten zijn, of Berend Ballon, of iets van die strekking… Meer lezen...link in bio of www.papaplantjes.nl
Instagram post 2144296112245205636_41185075 Ik kreeg vanochtend de vraag waar onze tijdelijke woning staat. In doezum...waar? Niet dit huisje hoor. Ja, kan ik me best voorstellen. Toch is het geen onbekende plaats. Op mn website schrijf ik er over, 'het beest van doezum' , link in bio, of www.papaplantjes.nl
Instagram post 2144241082322497147_41185075 Ja, het is een papa blog. Waarom een oude volvo als gezinsauto. Stukje nu op mijn website. Link in bio of www.papaplantjes.nl
Instagram post 2142088998051485129_41185075 Kastanje knutsels van deze ochtend. Meer foto's op mijn website. Link in bio of www.papaplantjes.nl
Instagram post 2142028566141996902_41185075 Ineens ben ik haar kwijt. Ik was net nog aan het stofzuigen, en ze keek op de bank naar ‘Tip de muis’. Ik zal het even uitleggen. Op de nieuwe school is er continue rooster. Van half negen tot twee uur in de middag, boterham op school. De jongste zit in groep een, en hoeft maar vier dagen naar school. De vrijdag is haar vrije dag. Een rustig aan dag, zus wegbrengen en halen. Wat knutselen, huishouden….kortom aanrommelen. ‘Paaapaaa, ik heb gepoept’ , aha…daar is ze dus. Alles lezen? Link in bio of www.papaplantjes.nl
Load More... Follow on Instagram

Archief

  • november 2019 (8)
  • oktober 2019 (9)
  • september 2019 (24)
  • augustus 2019 (9)

Meest recente berichten

  • Kijk paps, ik heb een wiebeltand.
  • Ja, ik ben huispapa, nou en?
  • ‘Je kunt niet meer gewoon zijn’, het 10-minuten gesprek
  • De vier cadeautjes regel.
  • Iets met harde stukjes.

advert

Volg en Like ons

RSS
Follow by Email
Facebook
Twitter
Instagram

Copyright © 2019 Papa Mark blogt

Design by ThemesDNA.com

We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat ermee instemt.Ok